Δεν είναι λίγοι εκείνοι που κάθε Σεπτέμβρη βιώνουν μια κατάσταση γνωστή ως «μελαγχολία του φθινοπώρου» και τείνουν να αισθάνονται νευρικοί, κουρασμένοι, με πεσμένη ενέργεια.
Αυτό το καλοκαίρι ήταν αρκετά δύσκολο για όλους μας. Η πανδημία έχει αλλάξει τα πάντα. Από τη ζωή και τη καθημερινότητα, μέχρι τα συναισθήματά μας. Πιο πολύ από ποτέ, φέτος κυριαρχεί ένα συναίσθημα λύπης για το γεγονός πως οι συνθήκες ήταν κάθε άλλο παρά ιδανικές για ξέγνοιαστη καλοκαιρινή χαλάρωση. Και με τον ερχομό του φθινοπώρου όλα τα αρνητικά συναισθήματα διογκώνονται.
Για κάποιους, το φθινόπωρο σημαίνει απλά το τέλος του καλοκαιριού και για κάποιους άλλους η έναρξη της χρονιάς. Για κάποιους κάτι τελειώνει και για άλλους κάτι καινούριο ξεκινάει. Όπως και να το δει κανείς, το σίγουρο είναι πως το φθινόπωρο οι άνθρωποι επαναπροσδιορίζονται. Το τέλος και η αρχή αποτελεί τον κύκλο της ζωής μας και αυτό ακριβώς ορίζει η διαδικασία της εξέλιξης. Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να ακολουθήσουμε τη διαδικασία με τη βεβαιότητα πως δεν μπορούμε να επηρεάσουμε τίποτε από τα δύο.
