Στο άκουσμα της λέξης «πανδημία», το συναίσθημα που δημιουργείται αυτόματα είναι ένα: φόβος! Φόβος για το άγνωστο, φόβος για το μέλλον, φόβος για τη ζωή τη δική μας και των αγαπημένων μας, φόβος ότι θα έρθουμε κυρίως αντιμέτωποι με τον εαυτό μας… Αναπόφευκτα η θλίψη έρχεται και εγκαθίσταται μέσα μας. Σκέψεις, επιθυμίες, παράπονα που δεν ειπώθηκαν ποτέ, τα οποία γιγαντώνονται και μοιάζουν έτοιμα να μας πνίξουν. Είναι σαν μια ατομική βόμβα έτοιμη να εκραγεί μέσα στο σπίτι μας.
