Ένα φαινόμενο που αντιμετωπίζω εξαιρετικά συχνά στις προσωπικές μου συνεδρίες συμβουλευτικής, είναι αυτό της έντονης προσκόλλησης σε κάτι. Είτε αυτό είναι άνθρωπος, γεγονός, εικόνα ή συναίσθημα, είναι σίγουρο πως μας δημιουργεί ένα είδος «εξάρτησης». Μια “δέσμευση” από την οποία δεν είναι εύκολο να απεγκλωβιστούμε.
Η πιο συνηθισμένη αντίδραση είναι ο φόβος. Φοβόμαστε ότι θα χάσουμε αυτό το οποίο απασχολεί μόνιμα τη σκέψη μας. Άσχετα αν η «απεξάρτηση» μας κάνει καλό, και πάλι αρνούμαστε να το αφήσουμε πίσω, με αποτέλεσμα να ελέγχει τη ζωή μας καθώς και τον τρόπο που σκεφτόμαστε και ενεργούμε. Αντίθετα, η ιδέα να μην επιτρέπουμε στα συναισθήματά μας να κυβερνούν τη ζωή και τις αποφάσεις μας, μας βοηθά να σκεφτόμαστε καθαρά και να κάνουμε καλές επιλογές. Ο κάθε ένας από μας μπορεί να το κάνει αυτό, εστιάζοντας στον εαυτό του, αποδεχόμενος την αλλαγή και δημιουργώντας υγιείς σχέσεις.
